Big Dave & Jokke Schreurs Blues Loodscafé Aarschot (14-10-2018) reporter & photo credits: Freddie info artiest: Big Dave - Jokke Schreurs info club: Loodscafé (De Knoet) © Rootsville 2018

Vorig jaar zag ik Big Dave & Jokke Schreurs al aan het werk bij één van hun eerste optredens als duo in "Het Belofte Land" te Lier. Ook hier in het Loodscafé waren ze reeds op de hoogte van het uitzonderlijke samengaan van twee prominente muzikanten uit de jazz- en blueswereld. Ze werden dan ook onmiddellijk geboekt en het optreden zou doorgaan eerder dit jaar. Helaas kon het optreden onder deze bezetting, wegens familiale omstandigheden van één van de solisten, niet plaatsvinden maar van uitstel komt geen afstel en dus krijgen Dave en Jokke hier op zondag 14 oktober een nieuwe kans. Voor de vernoeming van openingsconcert voor het nieuwe seizoen was het al te laat, want met die eer ging het songwriters duo Bruno Deneckere en Nils De Caster begin september al aan de haal (concert report).

Tweede concert, tweede duo en weerom twee kleppers hier in het gezelligste café van Osschot. Vandaag blues op het menu en daarvoor tappen beiden uit het vaatje van Delta- en Country blues, en met enige verbeelding waan je jezelf in één of ander juke-joint in de delta aan de Demer. Deze joint venture van een blues- en een jazzman is een ietwat apart project maar zorgt evenwel voor vuurwerk en een gegarandeerd vol café op deze Indian Summer Sunday.

Van Big Dave weten we dat hij een vaste waarde is in de blues, getuige de Dizzy Dave Band, The Electric Kings, Harp4, Little Hook en nu ook Mudvibe. Begin deze maand was er zelfs nog een lucratief concert door het samengaan van de Voodoo Twinz met Big Dave en Luke Alexander van The Electric Kings. Een geslaagde samenwerking (concert report) met als rode draad boogie, de blues variant wel te verstaan.

Iedere muziekliefhebber kent Jokke Schreurs uiteraard uit onze jazzscène waarbij ik eind vorig jaar nog een indrukwekkende hommage aan Wannes Van De Velde met zijn Quartet mocht beleven met als titel "Wannes in Jazz" (concert report). Wat weinigen misschien weten is dat Jokke van thuis uit is opgegroeid met blues en zo ook het werk van onder meer Son House, Robert Johnson en Big Bill Broonzy onder de knie heeft. Een gegeven dat wel meer duidelijk zal geven tijdens dit concert.

Met als aanzet Chester Burnett's "On Top Of The World" krijgen de meeste blues liefhebbers hier aanwezig meteen de kriebels en leren ze hier een intens en meesterlijk duo kennen, doordrongen van ol'school blues. Ook Sonny Boy Williamson II is alom aanwezig met zijn "Help Me" of was het toch Big Dave? Beiden brengen dan de mooie traditional "Careless Love", en al zijn er al zoveel versies van gekend, leren we hier door Dave en Jokke weerom een nieuwe en pakkender versie kennen. Wat we ook leerden kennen is dat de Demer in Aarschot vroeger een bloeiende vishandel moet gekend hebben want de viswijven waren alom aanwezig, storend tot op het bot.

Na "Mailman Blues" vonden onze Belgische versie van Sony Terry & Brownie McGhee het gepast het rumoer te doorbreken met de boogie "Baby, Please Don't Go", en dit zomaar uit de losse pols tussen twee Orvalk'lekes door. Blues historici zijn nog steeds aan het palaveren wie de credits van dit nummer nu zou moeten toebedeeld krijgen, en nee, het is niet Van the Man. Tijd veu den hoed!

"Lonseome and Blue" en een meesterlijk ingetogen versie van Little Walter's "My Babe" vormen de aanzet voor het tweede gedeelte en na een instrumentaal intermezzo van Big Dave op zijn Mississippi Saxofoon is het nu de beurt aan Jokke Scheurs die met Son House zijn "Don't You Mind, People Grinnin' in Your Face" hier door merg en been komt te snijden en alsof we ons hier inleefden in de slavengemeenschap van toen werd zijn howlin' voice ondersteund door een hanclappin' Loodscafé, dit onder de leiding van Bie, lichtjes in trance, of was het de Orval.

Het geroezemoes onder "Blues Before Sunrise" en "Hard Time Killer Floor Blues" van Skip James losten beiden blues mannen op door het meer geanimeerde "Sweet Home Chicago" er tussen te gooien waarop zelfs rootschick Eva begon mee te deinen. Gestuurd door Big Dave's stompin' grooves belanden we zo bij Bo Diddley's "Pretty Thing". Een moment nu om Jokke Schreurs aan iedereen hier te laten horen dat hij zijn volledige neck kan bespelen en lijkt het er in eerste instantie op dat er een stukje onvervalste Fado aankomt. Het kan ook dat we nu al in Portugese stemming verkeren maar een feit is dat met "Boulevard of Broken Dream" het weer ijzingwekkend stil werd, ook Clement Peerens zijn foorwijven draaiden de volumeknop dicht! "Boulevard of Broken Dreams" aka "Gigolo and Gigolette" werd in 1934 gecomponeerd door Al Dubin voor de film "Moulin Rouge", hier aan den Demer dus in een Fado versie van Big Dave en Jokke Shreurs. Onwaarschijnlijk straffe kost!

Nog zo een raadseltje naar wie de credits gaan vormt dan het Amerikaanse gospeltje "When The Saints Go Marchin' In" en maken we zo een tripje richting NOLA...maar helaas ook einde concert. Nog maar eens met den hoed om deze twee kleppers te kunnen overtuigen met "I Need My Baby" een bisser te brengen. Respect gasten! Een vast gegeven is wel dat tijdens zulke intieme concerten in kleinere kroegen je jezelf nauwer betrokken voelt met de muzikanten, meer dan in de grote muziektempels. De muziek en de beleving dringt zo dieper tot je door waardoor de herinneringen langer in je geest blijven ronddwalen. Helaas zitten ze hier in Aarschot vanaf morgen met een andere geest opgescheept oftewel een blauwe kater, wij gaan die in Leuven opzoeken voor dan weer een portie blues...ik ken er een paar die blij zullen zijn dat hun bed eraan komt. Slaapwel gaste!